Toen de schrijver Helmut Heissenbüttel, die Améry in 1964 in het Goethe-Institut in Brussel ontmoette, hem vroeg iets voor de Süddeutsche Rundfunk te doen, luidde zijn antwoord: 'Weet u, ik kan voor u alleen maar iets schrijven over mijn ervaringen met Auschwitz en over mijn bestaan als "slachtoffer".'

Jean Améry (1921-1978) is een pleitbezorger van de vrijheid en de menselijkheid. De essays in Schuld en boete voorbij maken de verwerking van het verleden mogelijk. De ervaring van het doorstane lijden wordt omgezet in leerstof voor het toekomstige leven. Améry heeft zijn essays geschreven onder de druk van ressentimenten, 'de emotionele bron van elke echte moraal, die altijd de moraal van de onderliggende is geweest'. En juist in zijn ressentimenten tegen de figuur van de overwinnaar voelde Améry de onmacht van de intellectueel het meest schrijnend. Als het echec voortdurend op de loer ligt, groeit de angst om te falen uit tot levensangst.

Améry wist hoe ontoereikend woorden als onvrijheid en folter, onmacht en terreur, maar ook vrijheid en fatsoen, minzaamheid en solidariteit zijn.