Wat moeten een gedoemd schrijver die een filosofie van het kwaad uitschreef, een utopische socialist en een heilige jezuiet, een mysticus van de gehoorzaamheid, samen in een boek? Met zijn interesse voor de 'schriftuur' (het eigen materiele karakter van taaluitingen) behandelt de franse literatuurtheoreticus en semiloog Roland Barthes (1915-1980) deze drie figuren als grondleggers van een taal die ze met vergelijkbare procedes samenstellen uit elementen van de algemene taal: de taal van het erotisch genot (Sade, die vooral revolutionair is in het schrijven over sexualiteit), de taal van het sociaal geluk (Fourier, die vooral utopisch is in de verbeelding) en de mystieke taal van gehoorzaamheid aan God (Loyola, wiens Oefeningen een theater van de zintuigen zijn).