In 1826, toen Europa door ingrijpende en geestelijke en politieke omwentelingen werd getekend, publiceerde Heinrich Heine, die op dat tijdstip in Duitsland als dichter al een zekere bekendheid genoot, Reistaferelen, een onconventioneel reisboek. Niet alleen persoonlijke indrukken, maar ook de politieke onrust uit die tijd vonden hun weg in Heines boek.
Reistaferelen is een literair en journalistiek meesterstuk, waarin Heine de politieke ontwikkelingen in het begin van de negentiende eeuw even scherpzinnig en ironisch verwoordt als de verschillende literaire schermutselingen van zijn collega-schrijvers. De verhalen over de Harz, de Noordzee, over de weg van München naar Genua, de baden van Lucca en een reis naar Engeland, kunnen als portretten van een tijdperk worden gelezen. Daarmee breekt Heine met de vorm van het traditionele reisboek.
De verschillende verhalen, tijdens Heines leven voortdurend onder vuur van de censuur en onderwerp van heftige discussies, verschijnen in deze uitgave voor het eerst integraal. Toelichtingen en een uitgebreid commentaar van Marinus Pütz verduidelijken de historische achtergronden van dit boek.