De verteller van de roman Jeugd zonder God is leraar aan een gymnasium in Duitsland. In de jaren dertig ziet hij zich geconfronteerd met het opkomend nazisme en de invloed ervan. Geschokt merkt hij hoe hij in de nieuwe staat zijn leerlingen niet mag corrigeren als ze schrijven dat negers beesten zijn en oorlog iets prachtigs, maar alleen mag ingrijpen als ze het woord 'koloniën' verkeerd spellen. En het nationale geweldssyndroom heerst ook in de klas, waar het recht van de sterkste geldt en waar de visie op de mens en de wereld alleen wordt bepaald door een vals besef van superioriteit. Zo vormt zelfs een ogenschijnlijk vrij onschuldige diefstal van een camera tijdens een oefenkamp aanleiding tot een brute moord, waaraan meer mensen schuldig zijn dan alleen de fysieke dader.