Onder de oude straten en pleinen van Istanbul wachten vier gevangenen – Demirtay de student, de dokter, Kamo de barbier en oom Küheylan – in hun cel tot ze door hun ondervragers worden opgehaald. Om de tijd te doden vertellen de vier mannen elkaar verhalen vol liefde en humor. Het ingehouden gelach dat de raadsels en sprookjesachtige verhalen bij hen oproepen, is balsem voor hun ziel. Geleidelijk aan maken de ondergrondse vertellingen plaats voor bovengrondse verhalen, die steeds vaker de stad Istanbul tot onderwerp krijgen. Het bestaan in het bovengrondse Istanbul blijkt evenzeer in het teken van hoop en lijden te staan als het leven in de ondergrondse cellen. Istanbul, Istanbul is een gelaagde roman over liefde en medeleven en een eerbetoon aan de stad Istanbul en de kracht van de menselijke verbeelding.