Van de intellectuele vrouwen schrijvend binnen en over de Europese Verlichting is Belle van Zuylen, de latere Isabelle de Charrière (1740-1905), ongetwijfeld een van de meest veelzijdige en kosmopolitische. Haar werk kreeg door de eeuwen heen een omvangrijke receptie. Ze is omarmd door historici en literatuurwetenschappers die haar 'philosophe in hart en nieren' en 'feministe avant la lettre' hebben genoemd.
 
Zowel in haar essayistische als in haar literaire en epistolaire werk reflecteert De Charrière op het politieke, filosofische en culturele leven van haar tijd. Ze liet zich inspireren door, en inspireerde soms zelf, verschillende denkers over die thema's, uit diverse intellectuele en politieke scholen. Met enkelen van hen had ze intensievere persoonlijke contacten, ondermeer met de Schotse filosoof Boswell, de Franse politiek-theoreticus Constant, en de Duitse schrijver en uitgever Huber. Met anderen, zoals Hume, Diderot en Voltaire, had zd korte ontmoetingen. Ze was nauw bevriend met Du Peyrou, een vriend en uitgever van werk van Rousseau.