Een jongeman van eenentwintig pleegt zelfmoord. Dat gebeurt, jammer genoeg, wel vaker. Deze jongeman was echter bijzonder, het was een prins, een Zwarte Prins. In zijn korte leven heeft hij fenomenaal veel geschreven, van beklijvende gedichten tot krachtig proza. De jonge Zwarte Prins heet Jotie T'Hooft. Wat hij schrijft, blijft fascineren, zoals de jongeman zelf.

In 'ik heb geen woorden meer' staat het leven van Jotie T'Hooft centraal. Net zoals in zijn teksten laat Jotie zich in foto's op verschillende manieren kennen. Hij is speels, ijdel, frivool, ernstig, verveeld, high, jong en oud. De fotocollectie wordt aangevuld met duiding van de samensteller.