De geschiedenis van Tolstojs laatste levensjaar is de biografie van een homme engagé, van een oud man die met een uitzonderlijke vitaliteit op de gebeurtenissen van zijn tijd reageerde en die tegelijk een dagelijks gevecht moest leveren met de problemen van zijn eigen levenssituatie.

Het dagboek van Boelgakov is het aangrijpende verslag van een fysiek en geestelijk aftakelingsproces. Boelgakov, die in 1910 zijn secretaris was geworden en ook na Tolstojs dood nog lange tijd een rol speelde in de Tolstoj-Beweging, was ondanks zijn vierentwintig jaar bij uitstek de geschikte persoon voor een ooggetuigeverslag.

Het belangrijkste van Boelgakovs aantekeningen is vooral dat de vele lezers die Tolstoj alleen kennen van zijn grote romans - Oorlog en Vrede, Anna Karenina, Opstanding - nu zicht kunnen krijgen op de fascinerende maatschappelijke rebel die Tolstoj zijn hele leven is geweest. Hij heeft een aantal theorieën ontwikkeld over onderwijs, geweldloosheid en sociale saamhorigheid die nog altijd bestudeerd worden en invloed uitoefenen, ook op het nu weer actuele anarchisme.