Andreas Burnier schreef met 'Het jongensuur' een roman waarin de theam's van oorlog en vervolging, individualiteit en onderdrukking door de gemeenschap weergaloos knap gestalte hebben gekregen. Het joodse meisje Simone is negen jaar oud als de oorlog uitbreekt. Om veiligheidsredenen moeten ouders en kind gescheiden onderduiken; bovendien worden ze genoodzaakt zeer vaak van schuilplaats te wisselen. Door het als een soort van spel te ervaren slaagt zij erin zich telkens weer op een nieuwe identiteit in te stellen. Zwaarder valt het haar de streng calvinistische moraal van menig boerengezin te verdragen. Zij is ervan overtuigd dat God bij haar geboorte een fout heeft gemaakt: ze had eigenlijk een jongen moeten zijn. En als ze, ondanks kortgeknipt haar en een jongensachtig figuur, tijdens de zwemles voor jongens wordt ontmaskerd en het bad uit wordt gestuurd, is er niemand aan wie ze zich met haar kwaadheid en ontgoocheling kan toevertrouwen.