Virginia Woolf was ondanks haar psychiatrische aandoening bijzonder productief. Ze schreef vijf delen dagboek, talloze essays, kunstkritieken en korte verhalen en tien romans, waarvan To Lighthouse, Mrs Dalloway en The Waves de bekendste zijn.
Haar leven lang, te beginnen in 1895, na de dood van haar moeder, vocht ze tegen levensbedreigende depressies die jaren konden aanhouden en soms tot een psychotische decompensatie leidden: ze hoorde stemmen, was te angstig om te eten en verdroeg niemand om zich heen.
Haar man Leonard Woolf, met wie ze in 1912 trouwde, waakte gedurende bijna dertig jaar over haar, tot aan haar dood in 1941. Hij beschermde haar tegen de manie die zich na de depressie aandiende en twijfelde niet aan de diagnose: een gemengd manisch depressieve stoornis.
Het cahier Virgnia Woolf bevat vooral zijn (machteloze) getuigenissen. Want het is met name Leonard Woolf, die haar als geen ander kende, die laat zien hoe haar talentvolle, gestoorde leven hem door de vingers glipt en verloren gaat.