Een doodeenvoudig man vertelt het verhaal van de schrijver Jean Martin en zijn geliefden: zijn echtgenote Jeanne, zijn vriending de pianiste Claire, en de dochter van Claire, Michette. Jean Martin kan niet kiezen tussen deze drie vrouwen, en door zijn voortdurende onrust komt hij ook nauwelijks aan schrijven toe. Hij zoekt koortsachtig naar rust: een tafeln een vulpne en vijftien kilometer stilte om zich heen. Uiteindelijk vindt hij die rust tussen de gekken in de 'Salpêtrière'.
 
Dit boek is een uniek autobiografisch document, schijnbaar een roman, maar voor wie Baillons levensgeschiedenis kent is het niet moeilijk om uit de fictie een biecht op te maken van de man die na een stormachtig liefdesleven en twee verblijven in het Parijse krankzinnigengesticht de 'Salpêtrière' niet van de brug spróng maar stapte.
 
Van de s schrivende Vlaming André Baillon (Antwerpen 1875-Parijs 1932) was tot op heden nog maar heel weinig in het Nederlands vertaald. Pas de laatste jaren is deze vergeten schijver-psychopaat herontdekt.