In Ecuador doet Henri Michaux verslag van zijn reis in 1928 van Amsterdam, via het Panamakanaal, naar Quito in Ecuador, vanwaar hij na een uitputtende tocht door Brazilië in Frankrijk terugkeert. Zijn ontmoeting met Indianen in de Andes en zijn boototcht over de Amazone vormen hoogtepunten. Maar het belang van zijn verslag ligt niet zozeer in het avontuur als wel in Michaux' reactie op alles. Explosief en emotioneel, aan het gesproken Frans ontleend proza - Michaux ging hierin Céline voor - wisselt hij af met poëzie. zowel nuchter als onder invloed van opium, ether of koortsaanvallen heeft hij de nutteloosheid van een reis vol ongemakken als een grensloze ervaring geboekstaafd.