De middeleeuwers gaan voor velen door als onverfijnd. Raymond van Uytven weet echter beter. Hij tovert in De zinnelijke Middeleeuwen een bijzonder kleurrijke en zinnelijke wereld uit zijn rijk gevulde korf met historische bronnen.

Van de wijn en de lieflijke muziek wisten ze toen met volle teugen te genieten. De scone vrouwen - met malse blanke dijen en zachte buik - deden watertanden. De kleurentaal was ontwikkeld want elke kleur had een speciale betekenis: wit stond voor zuiverheid, groen voor prille liefde, blauw beloofde trouw. De kleren maakten toen al de man en de nauw aangesnoerde en diep uitgesneden gewaden van de vrouw onthulden meer dan ze verhulden. Den edelen smaeck ende roke van der sausen waren evenwel niet voor iedereen weggelegd: voor de edelen was er wittebrood, voor de armen grauwe brij. De frisse aroma's van de bloeiende natuur stonden in schril contrast met de kwalijk riekende dampen van leerlooiers en oliezieders binnen de stadsmuren, de smerige straten - de nachtpot werd zomaar op straat uitgegoten - veroorzaakten veel geurhinder...

De zinnelijke Middeleeuwen laat dichters en schilders, filosofen en theologen aan het woord. Het statistisch materiaal werd uit de archieven geplukt. De plastische kunstenaar - van de miniaturist tot de houtsnijder - toont zijn soms wel 'frivole' wereld. De schitterende illustraties laten niets aan de verbeelding over.