Agilulf, ridder in het leger van keizer Karel de Grote, is onoverwinnelijk en heeft een onberispelijke uitrusting. Hij heeft echter één probleem: achter zijn vizier gaapt het grote niets. Zijn helm is leeg, in zijn harnas zit niemand, hij bestaat niet. Toch weet hij zich te handhaven in het leger, maar doordat hij niet hoeft te eten en te slapen, heeft hij, tot ieders ergernis, genoeg tijd om zich te bemoeien met andersmans zaken. De hilariteit is dan ook groot wanneer de keizer hem een nieuwe, nutteloze schildknaap toewijst. Bradamante, de vrouw op wie bijna alle mannen in het leger verliefd zijn, valt juist op Agilulf. Zij is alle mannen beu, en heeft alleen nog maar zin in een man die niet bestaat. Wanneer Agiluf door een jonge soldaat wordt ontmaskerd en uitgedaagd, volgt een zoektocht waarbij jonkvrouwen worden bemind en maagden worden gered uit de handen van een sultan. Bradamante en de schildknaap volgen, zij moeten ieder hun eigen obstakels overwinnen.
 
Calvino toont met De ridder die niet bestond nogmaals aan dat hij een geboren verteller is, met scherpzinnige humor en schitterende vondsten. De gespleten burggraaf en De ridder die niet bestond zijn, samen met het eerder verschenen De baron in de bomen, onderdeel van de cyclus Onze Voorouders.