Cicero's reputatie als onovertroffen redenaar ontlokte aan Quintilianus de uitspraak dat Cicero `niet de naam van een man was, maar die van de welsprekendheid zelf. Dat gold niet alleen voor Cicero s redevoeringen maar ook voor zijn geschriften. Zijn boeken over retorica behoren nog altijd tot de beste en de meest invloedrijke op dit gebied.
In De ideale redenaar laat Cicero enkele ontwikkelde Romeinen uit zijn tijd een levendige discussie houden over de eisen die men aan een goed redenaar mag stellen en over de opleiding die hij moet volgen om de idealen van de welsprekendheid zo dicht mogelijk te benaderen. Hij legt er de nadruk op dat beheersing van de retorische technieken niet voldoende is om goed te spreken, maar dat men ook over algemene ontwikkeling en een grondige kennis van zaken moet beschikken. In speelse vorm komen alle aspecten van het redenaarsvak aan bod, vanaf de opbouw en de invulling van het betoog tot en met de voordracht en het beïnvloeden van de toehoorders. Meer dan twintig eeuwen na publicatie is De ideale redenaar nog steeds een standaardwerk voor iedereen die in het openbaar moet spreken.