De eigenzinnige burggraaf Medardo di Terralba wordt geraakt door een Turkse kanonskogel, maar overleeft het ongeluk. Hij is in twee gelijke helften gekliefd, die onafhankelijk van elkaar voortleven, de rechterhelft wordt gestuurd door het kwaad, de linkerhelft door het goede. Hun gemeenschappelijke liefde voor een jong herderinnetje brengt hen uiteindelijk weer samen.
In deze sprookjesachtige vertelling figureren tevens een min die alle kinderen van het kasteel heeft gezoogd, maar ook met alle mannelijke bewoners het bed gedeeld heeft, een leprozenkolonie, een groep gevluchte hugenoten en een timmerman die zo geperfectioneerd mogelijk galgen en martelwerktuigen bouwt, terwijl hij er niet aan probeert te denken waarvoor ze dienen.
Rond ieder van deze personages weeft Calvino een fantastisch verhaal, geplaatst in een historische context, maar in een tijdloze sfeer.