Jan Siebelink is de schepper van vele onvergetelijke personages. Maar als stille getuigen zijn er in al zijn romans en verhalen ook altijd de bloemen en planten. Op de achtergrond vertellen ze een eigen verhaal, de geschiedenis van de kwekerij, en uiteindelijk zeggen ze ook veel over Jan Siebelink zelf.
Onder zijn fijnzinnige pen krijgen de planten in dit herbarium een geheel nieuw leven, zoals nog nooit in een flora is beschreven. Ze gaan een geheimzinnig en ongekend verband aan.

Schrijven is allereerst terugvinden. Planten en bloemen zijn voor mij vertrouwde tekens, bakens. Ze horen vanzelfsprekend bij het decor dat ik optrek voor mijn verhaal. Ik bedenk ze niet. Ze dringen zich niet op. Ze zijn er gewoon. Wegwijzers.