Centraal in de herinneringen van Anna Larina Boecharina staat de schilderachtige figuur van Nicolai Boecharin, 'het gouden kind van de revolutie'. Boecharin was een van de vroegste strijdmakkers van Lenin en gold als de meest intellectuele en artistieke van hen. Hij was niet alleen een knap econoom en een begaafd journalist (hoofdredacteur van Pravda en Izvestia), maar ook een verdienstelijk dichter en schilder. Als architect van de uiterst gematigde Nieuwe Economische Politiek en voorstander van samenwerking met het Westen viel Boecharin uiteindelijk bij Stalin in ongenade. In maart 1938 begon tegen hem het sinistere zuiveringsproces: 'De beklaagden moeten doodgeschoten worden als vuile honden. Ons volk eist maar één ding: verpletter het ongedierte.'
Anna Larina was op het moment van de executie vier jaar met hem getrouwd en moeder van een zoon. 'Mijn leven met hem was opwindend, mooi en verschrikkelijk, maar nooit vervelend.' Zelf ontkwam Anna Larina ternauwernood aan het executiepeloton. Op het laatste moment werd haar gratie verleend en ze verdween voor twintig jaar in de 'Goelag-archipel'. Haar herinneringen beslaan zowel de gelukkige jaren met Boecharin, toen ze kind aan huis was op het Kremlin, als de gruwelijke jaren van Stalins terreur. Ondanks alle ellende die ze meemaakte blijft haar toon altijd hoopvol, nooit rancuneus of defaitistisch.